Maandag 1 mei.
Salamanca naar Porto, een zonnige dag.
.
Als we opstaan worden we verwelkomd door een strak blauwe lucht en het is windstil. Wat eeen verschil met gisteren. De herfst is verdwenen, het voorjaar is er weer. Als we na het ontbijt het hotel verlaten is het frisjes. We vergeten dat we op 800m boven zeeniveau zitten en dan is het zonnetje niet meteen hoog zomer. We hebben de hele ochtend nog voor ons voordat we om 12.45 uur met met de bus naar Porto vertrekken.
We besluiten om naar de Plaza Mayor te wandelen. Op het plein begint het al druk te worden van de dagtoeristen. Het zonovergoten terras lonkt naar ons. We laten ons verleiden en nemen plaats in de zon.
Met een kopje koffie genieten we van de toenemende drukte op het plein. Hier houden we het wel twee uurtjes uit. Er zijn toeristen die nog een ontbijt op het terras nemen, of alvast hun eerst pintje nemen, of met elkaar de bezienswaardigheden van Salamanca aan het uitpluizen zijn. Achter ons is het toeristenbureau, hier halen ze de grote kleurrijke routemap vandaan. Aangestoken door de mooie routemap die mensen in hun hand hebben ga ik op onderzoek uit. Ik wil nog een stempel halen voor ons credencial. Het halen van een stempel blijft me fascineren, altijd weer een verrassing hoe mooi en divers de stempel kan zijn.
De ene keer krijg je het wapenschild van de stad, of simpel van de locatie waar je verblijft of een afbeelding van de wandelroute. Nu van de la Plata. Blij zoek ik na het behalen van de stempel mijn terrasstoel weer op. Inmiddels is naast ons een Spaans gezin met jonge kinderen naast ons komen zitten die zoet worden gehouden met allebei een flinke zak chips. Dit duurt echter kort als een zak chips van één van de kinderen scheurt en op de grond valt. Gedaan met een rust, huilen en het gejengel om een nieuwe zak gaat beginnen. Dat trekt aandacht en dat is wat ouders niet willen als zij met anderen op het terras converseren. Snel opgelost, wat anders om te snoepen, even geen tijd voor de Kids. Op het plein hebben zich inmiddels grote groepen van diverse nationaliteiten verzameld bij gidsen die hun in snel tempo de mooiste bezienswaardigheden van de stad laten zien. Voor ons tijd om ruimte te maken op het terras. Rustig lopen we naar het grote busstation aan de rand van de stad. Op het busstation is de bus er reeds. Het is een Internationale bus die rijdt van Madrid- Salamanca- Porto. In de bus is het al aardig vol en het bijzondere is dat we geen vaste plaatsen hebben. Alle plaatsen bij het raam zijn al bezet. Na wat geaarzeld te hebben waar gaan we zitten, staat er een jongen op en wij kunnen naast elkaar zitten. Altijd fijn als je een lange busreis voor de boeg hebt, dat je naast elkaar kunt zitten. Je spreekt elkaar toch al zo weinig. In de bus is WiFi en zo kan ik mijn laatste verslag over deel 1 schrijven. Als we na twee uur bussen de grens van Portugal bereiken stopt hierbij mijn verslag.
Over naar deel 2 Portugal: Caminho Português.
Zie http:/afra201702.blogspot.nl
