Dag 10 Cordoba 0 km

14 april Cordoba

Goede Vrijdag en Semana Santa.

Echter waar is onze Pierre gebleven? Gisterenochtend hebben we hem nog in de herberg gezien. Nog geen goed uur later, loopt hij op het plein in Espejo, waar wij net de bar verlaten. Pierre is uit zijn humeur. Dat was hij gisteren ook al. Hij moppert wat af. Hij heeft namelijk nergens gereserveerd en van de pelgrims om hem heen wordt hij ook niet vrolijk, want die hebben wel hun slaapplekjes geregeld of maken zich niet druk. Echter Pierre wel. Hij baalt dat de politie hem niet aan een slaapplek helpt, dat er onvoldoende gratis herbergen zijn en vooral Semana Santa. Belachelijk wat een idiote festiviteiten. Tja, Pierre heeft hier niets mee en gaat hier respectloos mee om. Ons driftige manneke heeft zo zijn eigen regels. Inmiddels hij heeft twee Belgen gevonden, die hebben ook nog geen overnachtingsplek. Daar klampt hij zich nu aanvast. Aan ons heeft hij niets meer, onze karavaan gaat door en daar is geen plek voor hem. Ik wil geen Pierre op mijn hoofdkussen, laat staan nog in onze omgeving. Nog een zwaai naar Pierre en wij verdwijnen uit zijn beeld. Niemand volgt ons nu verder tot Cordoba.
Eenmaal,

na zeer lang wachten op de bus, zijn we tegen de avond met de bus in Cordoba gearriveerd. We nemen decadent een taxi naar ons hotel. Heerlijk eindelijk op de plek. We krijgen de sleutel en verheugen ons op een douche. De kamer ruikt fris en fruitig en als George een douche wil nemen ga ik mijn bed inspecteren. Brrr.. ik heb hier al een douche. Het bed is zeiknat, wat is dit nu? Met het natte kussen in de hand terug naar de receptie. In mijn beste Spaans vertel ik dat mijn cama todo nat is. El señor wordt wit rond zijn neus en heeft nu een probleem. COMPLETO!  waar berg ik deze twee toeristen netjes op zonder dat ze mijn reviews gaan verknallen. Hij zwaait druk met zijn handen en maakt gebaren waaruit ik moet begrijpen dat hij dit niet op kan lossen. Problemo, problemo. Ik blijf uiterst kalm en nadat hij wat heen en weer heeft gelopen rond de receptie verschijnt er warempel een sleutel voor kamer 102. Blij ga ik weer naar George. Nu zoeken naar de andere kamer. Met alles onder ons arm en op de rug vinden we in de hal een kleinere kamer. Vlak aan de weg, maar hier droog. Morgen gaan we ons dure kamertje wel duur verkopen. Als we na een rustig nachtje gaan uitchecken, laten we aan een ander señor weten hoe slecht deze kamer was en dat we niet blij waren met het kleine hokje waar weinig ruimte was. We hadden tenslotte voor een ruime kamer gereserveerd. Prachtig, hij gaat mee in ons ongemak en we krijgen flinke reductie. Hiermee is zijn review gered. Blij wandelen we naar het centrum.

Op naar de volgende slaapplek. Midden in het centrum vinden we het Hostal el Sueño. Hier hebben we een plek op een kamer van zes personen gereserveerd. Het Hostal oogt gezellig. Een mooi klein binnenplaatsje komt ons tegemoet.  De kamer is sober en schoon.

In een locker kunnen we onze spullen kwijt en we gaan op pad. In de stad banen we ons een weg tussen de vele toeristen. En kleine processie zoeken we nog op. We zijn niet de enigen. Duizenden mensen staan langs de kant om deze processie langs te zien gaan. Ongelofelijk zoveel mensen als er op de been zijn voor de dagelijkse processies.

Vandaag hier in Cordoba nog twee processies. Wij hebben er nu genoeg gezien. Al dwalend door de stad genieten we op de terrasjes van onze rustdag. Het gezoek aan de beroemde Mezquita slaan we over. Lange rijen voor de ingang en wij zijn hier gelukkig vier jaar geleden al geweest, want je mag het bezoek aan de Moorse moskee /kathedraal echt niet overslaan als je Cordoba bezoekt, naast zijn prachtige kerken en pleinen.

Mantilla sluier, speciaal gedragen door katholieken 

Tegen 21.00 verlaten we de drukke terrassen en zoeken onze slaapplek op. Op de kamer maken de jeugdige dames toilet. Zij gaan het nachtleven van Cordoba opzoeken.tja,,,,,en wij... Wij gaan op tuk. Verschil moet er zijn.