Dinsdag 11 april
25 km. Over een oude spoorweg.
De Vía Verde de la Subbética door een mooi stuk van Andalusía.
Tot 1985 is deze verlaten spoorweg in gebruik geweest door stoomlocomotieven en nu verandert in een geasfalteerd fiets-/ wandelpad, geheel gesponsord door de Europese Unie.
Al vroeg zijn we uit de veren. We slaan het ontbijt van la señorita over. Het is te laat en in deze stad zijn genoeg bars vroeg open. Na ons ontbijt vinden we al snel de Via verde, deze strekt zich vanaf het station Lucena voor ons uit. Vandaag wandelen we over deze oude spoorlijn gestaag omhoog. Echter het lijkt op een vals plat. Een prachtige weg om op te wandelen,want je loopt hoog en hebt hierdoor mooie vergezichten. Al wordt de natuur grotendeels bepaald door de olijfplantages. De bermen zijn nog kleurrijk begroeid, helaas zijn er enthousiaste vrijwillers met het maaien van de bermen.
Af en toe wandelen we tussen de rotsen die vroeger zijn uitgehakt.
Dit geeft daarna mooie doorkijkjes. Halverwege de route kunnen we in Cabra bij het stationrestaurant ons kopje koffie nuttigen. Hier staat nog de oude locomotief, ' Bello' en er is tevens een klein spoorwegmuseum. Dit laten we aan ons voorbij gaan. Nog 13 km te gaan. Inmiddels is het behoorlijk warm aan het worden. Wat een verschil met vier jaar geleden toen we hier met de fiets in mei waren. Koud en regen. Nu zomerse temperaturen. Het is geregeld druk op de route met fietsers en joggers. Echter naarmate het middaguur nadert wordt het rustig op de route. Helaas hebben we regelmatig ruis om ons heen van tractoren. De boeren zijn de plantages druk aan het besproeien. Als we door een smalle tunnel lopen zijn er ook fietsers aan het lopen. Zij vinden het blijkbaar eng om te blijven fietsen, omdat de ondergrond alleen grint is.
De stad komt in zicht en in het centrum van het dorp lopen we spontaan tegen de lokale politie op en hij helpt ons richting de herberg. Deze is piepklein en gelukkig is daar Pierre. Hij legt ons uit dat wij op de eerste verdieping kunnen slapen. Hier staan twee krakkemikkige bedden. Hij heeft de tweede verdieping voor zich alleen. Als we uitleg krijgen over het gebruik van de douche moeten we vooral niet vergeten om daarna te dweilen. Tot slot volgt en geheime instructie over het verlaten van de herberg. We hebben één sleutel voor allen. Als een uur later nog een Peregrino komt is de herberg vol. Echter nog twee Engelse dames arriveren, maar daar steekt Pierre een stokje voor. Zij kunnen niet blijven. De dames zijn niet blij met Pierre en laten zich door hem niet wegsturen.
De Italiaanse Peregrino heeft medelijden met ze en laat zien dat er echt geen plek is behalve op de grond bij de uitgang. Pierre gaat nog flink met ze in discussie en de dames vragen met regelmaat of hij niet van vrouwen houdt, maar Pierre is doof en zijn domein is bezet. De dames blijven rustig op de stoelen bij de uitgang zitten en ik verwacht dat zij op enige aanwezige dekens vannacht hun plek wel gaan vinden. Pierre druipt inmiddels af en gaat dicht in de buurt van de herberg zijn drankje nuttigen en houdt de herberg in de gaten. Hij kan slecht tegen drukte en vertelt ons dat hij waarschijnlijk met de trein richting Frankrijk gaat, want Semana Santa is hij helemaal zat. Alle plaatsen die we de komende dagen aandoen zitten vol. Morgen nog plek in de herberg? Wij hopen het. Vanavond hier één van de vele Semana Santa optochten. We gaan het zien. Morgen een lange dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten