Dag 14 Barranco de Calero naar Alcaracejos 18 km

Dinsdag 18 april.

Menu del dia voor € 9.00.

Na een luie dag is het vandaag weer werken geblazen. De rugzak voelt als vanouds. TE zwaar bij de start van de wandeltocht. Het lijkt wel alsof de flessen water kilo''s wegen. De rugzak wordt goed aangesnoerd en de 'pakezels' gaan op pad. De temperatuur is fris zo vroeg in de ochtend. Als het eenmaal 11.00 uur is wordt het warm en is factor 50 voor de strak uitziende armen en benen hard nodig om ze niet al te snel te laten verouderen. De pet gaat op en we genieten van de warme temperatuur die voor deze tijd van het jaar ook TE hoog is. We kuieren over de brede grintpaden in het glooiende landschap van de Sierra Morena. Een paar kleine beekjes kunnen we droog aan de zijkant passeren. Prima, de voeten blijven droog. Om ons heen horen we dagelijks hop,hop, Zowaar vinden we een bankje aan het bospad.

de hop,

Die is voor ons. Even de schoenen uit, wat eten en voort gaan we weer. Na 14 km. verandert het landschap in brede akkers vol met graanvelden met grote hacienda waar de koeien uitrusten onder de bomen.

Mijn vader zou wel gezegd hebben' die beesten hebben veel TE weinig spek op het lijf, dat brengt niet veel op'.
Het is warm en de laatste kilometers over de carratera vind ik altijd saai. Als we over de laatste heuvel zijn, ligt het dorp ineens vlak voor ons. Heerlijk geen lus deze keer. In Hostal Parador boeken we een kamer. Na een korte siësta zoeken we een restaurant. Aan de grote doorgaande straat vinden we een 'vrachtwagenrestaurant' . Het is al redelijk druk rond 14.30 ur op de 1e verdieping waar het restaurant is.  Een zeer stevige dikbuikige ober met een glimmend wit gezicht van de inspanning wijst ons een plekje voor twee. De tafels zijn mooi gedekt met witte linnen kleden. Al snel krijgen we een groot pistoletje op onze tafel en verder is het even afwachten. We kiezen een menu uit en dat wordt, zoals van iedereen, met veel lawaai en geluid via de keukenlift doorgegeven.De ober heeft een eigen domein en dat is een klein hoekje waar zich ook een keukenlift bevindt.  Alles wat iedereen heeft  bestelt wordt visa versa met zeer luide stem uit de keuken doorgegeven dat het gerecht eraan komt. Met en sierlijke zwaai en in de hand een grote soepkom schept hij het voorgerecht in onze borden. En soep van rijst, bonen, vlees en vocht.

Het bord is pas vol als het bijna over de rand gaat. Ondertussen houdt hij iedereen in de gaten en met luide stem worden de gerechten gepresenteerd. Bijna verslik ik me in mijn soep als hij achter mijn stoel om naar een klant gaat. TE smal TE veel buik beletten de doorgang. Hij maalt er niet om. Even later krijg  ik een knipoog en roept hij 'bueno😃'  of het smaakt. In zijn keukentje zingt hij zachtjes het hoogste lied. Hij heeft duidelijk plezier in zijn Job.  Tot slot noemde hij nog vele nagerechten op en als we onze schouders ophalen, omdat we niet snappen wat we moeten kiezen zegt hij met een vette smile 'bonbon'.  Ook prima. Het blijkt een cornetto ijsje te zijn. Na het eten blijven we bij het restaurant hangen. Hier is de WiFi goed. In de schaduw is het hier goed vertoeven. George leest het nieuws en heeft het over nachtvorst in Nederland. Oeps, dat is effe koud. Op de achtergrond zingt de ober Olé, Olé.