Dag 3 Villanueva naar Antequera 16 km.

Vrijdag 7 april

Door het berglandschap van El Torcalgebergte.

Gisteren tegen de avond wordt het zomaar druk in de kleine herberg met 8 plaatsen. Als ik even niet op mijn qiuvive ben wordt het bovenste deel mijn stapelbed ingenomen door een leeftijdsgenoot. George heeft het slimmer aangepakt en heeft bijna zijn hele rugzak op het bovenste bed uitgestald. Zo heb je weinig kans dat er iemand boven je komt liggen. Weer wat geleerd! Vannacht de oordoppen ingedaan, nadat het mannelijk gezelschap het orkest wisselend liet horen.
Niemand heeft vanmorgen haast, het blijft donker in herberg door het weinige daglicht wat naar binnen kan komen en de matrassen zijn goed. Rond 8 uur hebben we allen de hut verlaten. In de plaatselijke bar nemen we ons ontbijt. Koffie met een geroosterd broodje belegd met kaas. Als we daarna samen op pad gaan schijnt de zon al door de nauwe straatjes. We verlaten al snel het dorp en over een landweggetje vinden we de route omhoog naar het rotsgebergte.

De landweg slingert zich door de velden met af en toe olijfbomen, vijgen- en notenbomen. Tegen de heuvels kleuren de velden geel van de bremstruiken. We klimmen heel gestaag omhoog naar de pas op 900 meter, de Puerto de la Escaleruela. De temperatuur is rond de 20 graden, echter des te hoger we komen des te harder het begint te waaien. Eenmaal voorbij een grote boerenhaciënda wordt het een snijdende koude wind. We verwachten dat als we de pas zijn gepasseerd de wind is verdwenen. Echter niets van dat we worden bijna van het smalle bergpad afgeblazen. De wind is zo koud dat we de jassen aantrekken.

Via een mooi kronkelend rotsig bergpad vervolgen we de route naar het dal. Ver in het dal zien we Antequera al liggen. De omgeving is prachtig, mooi groen,veel rotsen en een strakblauwe lucht. Eenmaal in het dal blijft de wind keihard blazen. We houden de extra kleding aan. Op het brede grintpad komt ons een grote kudde schapen tegemoet. We wachten de kudde met twee herders op.

Er lopen veel lammeren bij. De herders maken even een praatje met ons en vertellen dat de kudde 500 schapen telt. Hier ga je terug in de tijd. Mooi om te zien hoe de honden waken over de kudde als deze zich bergop gaan verspreiden en de herders langs de kant van de weg en plekje zoeken om uit te rusten. Door het veld worden we richting Antequera geleid. De route is steeds, met behulp van de gele pijlen, goed te vinden. Rond 12.00 zijn we in het witte bergdorpje gearriveerd. Vier jaar geleden zijn we hier met de fiets geweest en was het er koud en regenachtig. Nu aangenaam voorjaarsweer. We nemen een hotel, we zijn toe aan verwennerij. Geen zin in een Spartaans onderkomen. Heerlijk genieten van en riant onderkomen. Na de lunch dwalen we nog door het toeristische stadje wat bekend is om zijn Moorse vesting die boven het witte dorpje uitsteekt.